De oude boer en de evolutie van het boerenleven.

Pedro’s ontmoeting met de oude boer, wiens handen de littekens van een leven lang hard werken dragen, schildert een levendig contrast tussen de ervaringen van de boeren van weleer en de moderne boeren van vandaag. “Deze jonge boeren van tegenwoordig,” moppert de oude boer. “Ze klagen steen en been over hun inkomen, maar ze weten niet wat echt werken is!”

In zijn blog “In de voetsporen van een onbekende” neemt Pedro ons mee naar het hart van de landbouwindustrie waar de generatiekloof niet zomaar een gespreksonderwerp is – het is een kloof die dieper gaat dan de grachten die de oude boer aan het reinigen was. Jaren geleden, toen mannen zoals hij jong waren, was boeren een fysieke beproeving die eiste dat je met paard en licht materieel het land bewerkte. De introductie van de tractor was revolutionair en verlichtte vele lasten, maar, zo beweert de oude boer, het bracht ook luiheid en afhankelijkheid met zich mee.

 

Tegenwoordig laten de moderne boeren alle taken uitvoeren door loonwerkers, aangestuurd door computers en geavanceerde machines. “Ze zitten meer achter hun bureau dan dat ze zweet sparen op het veld,” vervolgt de boer, niet in staat zijn teleurstelling en frustratie te verbergen. De oude boer gelooft dat deze ontwikkeling niet alleen het hart en de ziel ondermijnt van wat het betekent om een echte boer te zijn, maar ook dat het de jongeren berooft van het begrip van werkelijke arbeid en de waarde van de beloning die komt met het bewerken van het land.

Voor eigenaars van landbouwgronden die opgegroeid zijn met de overtuiging dat zweten voor je brood de enige weg tot succes is, zal de visie van de oude boer zeker weerklank vinden. Zijn verhaal is een oproep tot herkenning van de fundamenten van de landbouw, een pleidooi voor het behoud van werken met de handen, en tegelijk een kritische blik op een industrie die steeds verder van haar oorsprong lijkt te dwalen.

In de voetsporen van een onbekende. De oude boer.