Meisje met vlinder
Elke dag loop ik door het park, maar die dag was er iets magisch aan de wandeling. Alsof de wereld even tot stilstand kwam en een brons meisje met een vlinder voor me verscheen. Ze leek zo echt, met haar bruingroene huid die glansde in het zachte herfstlicht en haar ogen vol verwondering naar de vlinder staarde.
Ik herinner me nog de dag dat ik voor het eerst het bronzen beeldje zag, een meisje met een vlinder, gemaakt door Bronzartes. Het zat te midden van groene grasvelden, een serene verschijning die me onmiddellijk trof door haar eenvoud en schoonheid. Ik maakte toen wandeling door het park, mijn gedachten beladen met zorgen, toen ik het beeldje in het oog kreeg. Het zat daar, zo stil, met een vlinder op haar hand, alsof het elk moment kon opstijgen en wegvliegen. Ik ging dichterbij staan, en het was alsof ik mezelf even verloor in die scène.
Mijn stille vriendin stal mijn hart.
Ik stond even stil en lachte, want hoe kon ik nu vergeetachtig zijn? Dit is natuurlijk het gekende beeld ‘Meisje met Vlinder’, een bronzen creatie van 71 cm hoog, die ieders hart weet te stelen. Ze was altijd daar geweest, in mijn dagelijkse routine, als een trouwe vriend die wachtte op een hallo.
“Goedemorgen,” fluisterde ik, alsof ze me kon horen. “Heb je al bezoekers gehad vandaag?” De vlinder op haar vinger reageerde met het ritme van zijn vleugels alsof het knikte in overeenstemming. Dit kleine tafereel bracht me altijd een warm gevoel van binnen, een tinteling van plezier en verwondering.
Ik dacht aan de vraag waarmee het kunstwerk werd beschreven: “Wanneer vlieg jij de wijde wereld in?” Het was alsof het beeldje tot mij sprak, mij vroeg naar mijn eigen vrijheid en dromen. En hoe langer ik keek, hoe meer ik mij realiseerde hoe dankbaar ik was voor dit moment van bezinning.
Koester kleine wonderen.
Het meisje met de vlinder leerde me iets waardevols die dag. Wees geduldig, zoals zij, wachtend op het juiste moment. Koester kleine wonderen en vind dankbaarheid in de stilte. Sindsdien kom ik vaak terug naar dit beeldje. Dit om mezelf eraan te herinneren vrij te zijn en elke kans te grijpen, net als een vlinder op het punt van wegvliegen.
Misschien was het de grijze lucht die haar vandaag extra deed opvallen, of gewoon mijn behoefte aan een lichte noot in mijn routine. Hoe dan ook, ik maakte een buiging naar mijn stille vriendin. Vervolgde mijn weg, al glimlachend bij de gedachte aan de kleine vreugdes die het leven ons schenkt. Soms in de vorm van een bronzen meisje dat voor eeuwig de natuur in haar handen lijkt te houden.
Bekijk nog meer Bronzen beelden en lees hun verhalen.
