vrijdag de 13e
Het rijke tapijt van het leven verkennen op ‘Vrijdag de 13e mei’: een verhaal over Pedro’s reis “In de voetsporen van een onbekende”.
In het zich steeds ontvouwende verhaal van het bestaan dragen bepaalde data een scala aan cultureel bijgeloof met zich mee, en weinigen zijn zo suggestief als vrijdag de 13e. Op deze specifieke dag in mei begon een reiziger genaamd Pedro aan zijn introspectieve reis, toepasselijk getiteld ‘In de voetsporen van het onbekende’. Zijn pad leidde hem naar een pittoresk dorpje, waar op vrijdag de 13e mei een onverwachte viering zijn zintuigen verraste.
Huwelijk
Pedro, geleid door de zwakke maar betoverende melodieuze tonen in de lucht, bevond zich in het midden van het dorpsplein. Daar, voor het statige stadhuis, stonden trots zes prachtige luxe auto’s versierd met bloemen. Uit een nabijgelegen spreker klonk vrolijke muziek die de ruimte vulde, terwijl ongeveer dertig personen glazen champagne vasthielden. Hun gelach en gesprekken droegen bij aan de feestelijke sfeer.
De gelegenheid was inderdaad een bruiloft: de verbintenis van twee mensen in een verklaring van liefde en toewijding. Toen de bruid en bruidegom met hun gezinnen het gemeentehuis verlieten, barstte er een applaus los van de verzamelde menigte. Dit echtpaar had ervoor gekozen om het bijgeloof rond vrijdag de 13e om te zetten in een dag van geluk en een nieuw begin.
Begrafenis
Terwijl hij dit uitbundige tafereel in zich opnam, dwaalden Pedro’s gedachten af naar een eerder moment van zijn reis die dag. In een ander dorp was hij getuige geweest, van de sombere processie van een begrafenis die een kerk verliet – een beeld dat in schril contrast stond met de festiviteiten die hem nu te wachten stonden. Voor sommigen was 13 mei een dag van verdriet, een tijd om te rouwen en na te denken. Niettemin was het een datum die niemand snel zou vergeten.
Verdriet en plezier op vrijdag de 13e
De dualiteit van het leven – de vieringen en het verdriet ervan – was tastbaar voor Pedro toen hij zich realiseerde dat deze beide gebeurtenissen, die zo lijnrecht tegenover elkaar stonden en toch evenzeer deel uitmaakten van de menselijke ervaring, mijlpalen waren in de levens van de betrokkenen. Door zijn oplettende ogen was vrijdag de 13e mei niet alleen een datum gehuld in bijgeloof, maar een canvas dat de ingewikkelde mix van vreugde en verdriet weergeeft die ons collectieve verhaal vormgeeft.
Terug naar de verhalen “In de voetsporen van een onbekende”.
