Meisje met een paraplu
In een rustige hoek van de idyllische tuin, waar de zoemende bijen dansen en de bloemen hun geuren verspreiden. Daar staat een beeld van een meisje met een paraplu. Het bronzen beeld, gedetailleerd tot op de lieve gezichtsuitdrukking en de plooien in haar kleedje, weerspiegelt een tijdloze elegantie. Met haar 120 centimeter toornt het meisje boven de lage bloembedden uit, een stille bewaker in een wereld die constant in beweging is.
Elke dag, wanneer de zon zijn eerste stralen laat vallen, lijkt het alsof haar ogen fonkelen. De bezoekers die de tuin bewandelen, zijn vaak geraakt door de schoonheid en de sereniteit die het meisje met paraplu uitstraalt. Een oude man die zwoor ooit in liefde te zijn gevallen met een meisje dat opvallend veel leek op het bronzen beeld, bezoekt de tuin vaak bij zonsopgang. Hij vertelt verhalen over vroeger, toen de liefde nog jong was en de paraplu’s niet alleen voor de regen, maar ook voor het samen schuilen waren.
Voor de kinderen is zij een mysterieus figuur, een vriend om spelletjes mee te spelen en geheimen aan te fluisteren. Ze verbergen zich achter haar standbeeld tijdens verstoppertje en lachen als de wind speels in hun haren speelt, net zoals hij af en toe het stenen hart van het meisje beroert.
Nog mooier wanneer het avond wordt.
Maar het is in de avond, wanneer de schemer haar intrede doet en de hemel een palet aan kleuren onthult. Op dit ogenblik neemt het het beeld een andere gedaante aan. Verhalen zeggen dat het meisje in de mantel van de nacht tot leven komt. Dat ze haar paraplu sluit en door de tuin wandelt. De geest van de plaats vrijwarend en zorgend dat alles perfect blijft tot de nieuwe ochtend zich aandient. Zoals ze daar staat, is het bronzen meisje met haar paraplu niet alleen een kunstwerk. Het is ook een stille getuige van de voortdurende verhalen die de tuin en zijn bezoekers met zich meedragen.
Bekijk nog meer Bronzen beelden en lees hun verhalen.
